Αγαπητοί φίλοι,
μετά από μία μεγάλη περίοδο σιωπής και κοινωνικής απομόνωσης του Κουκλοθέατρου Άριμα, λόγω των περιοριστικών μέτρων που μας έχουν επιβληθεί, εν μέσω μιας καινούργιας πραγματικότητας που βιώνουμε όλοι οι καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών, είμαστε αναγκασμένοι να επινοήσουμε νέους τρόπους δουλειάς και επικοινωνίας. Και ενώ η γραμμή των κυβερνήσεων και η κοινή λογική βρίσκει στο διαδίκτυο το επόμενο βήμα για όλους τους επαγγελματίες στις τέχνες του θεάματος, κάποιοι καλλιτέχνες εξακολουθούμε να βρίσκουμε την ουσία στην επαφή και στην συνάντηση με ένα ολοζώντανο κοινό που συντελεί εξίσου στην δράση, στην πράξη.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι το θέατρο σιγά σιγά εξαφανίζεται ή ότι σύνδεση μας με το δράμα είναι εξασθενημένη σε σχέση με την αρχαιότητα. Αυτό είναι μία μεγάλη πλάνη. Το θέατρο δεν υπάρχει επειδή υπάρχουν αρκετοί θεατές, αλλά επειδή υπάρχουν ηθοποιοί που βρίσκουν στο θέατρο έναν άλλο τρόπο να υπάρχουν και να δρουν. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με άλλα επίπεδα συνείδησης. Για αυτούς αλλά και για άλλους σημαντικούς λόγους, που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν, όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχουν και ηθοποιοί και όσο υπάρχουν ηθοποιοί θα υπάρχει θέατρο.
Στο κουκλοθέατρο, ως αυτόνομη μορφή τέχνης, συμβαίνει κάτι μαγικό. Οι κούκλες μας, που χωρίς τους κουκλοπαίχτες δεν είναι τίποτα άλλο από άψυχα κορμιά αφημένα στην μοίρα τους, ζωντανεύουν μπρος στα μάτια μας και μας προσφέρουν την εμπειρία της ζωής και, φυσικά, του θανάτου. Η διαδικασία της κατασκευής είναι για τους κουκλοπαίχτες σαν μια μυστική τελετή, μοιάζει με την ερωτική σύζευξη που θα φέρει στον κόσμο ένα καινούργιο πλάσμα. Το κουκλοθέατρο δεν είναι μόνο η παράσταση. Υπάρχει το πριν αλλά και το μετά.
Όσοι ενδιαφέρεστε να κάνετε μαζί μου ένα ταξίδι στον κόσμο του κουκλοθέατρου, επικοινωνήστε με ινμποξ, ή, αν ξέρετε κάποιον που θα ενδιαφερόταν, ενημερώστε τον.
Ευχαριστώ,
Κωστής Ζαϊμάκης