Οι ζέστες σφίξανε και ήρθε οι ώρα να σταματήσουμε το εργαστήρι εναλλακτικής και απαλής γυμναστικής για ενηλίκους. Ήρθε η εποχή να εμπιστευτώ το σώμα μου στην θάλασσα και στον ήλιο. Μαθαίνω να το (συν)αισθάνομαι, να μην υποτιμώ τα μηνύματά του αλλά και να μην του επιτρέπω να τεμπελιάζει συνέχεια. Του μαθαίνω τη χαρά της κίνησης που παρέχει ευεξία.
Το σώμα μου. Το πολύτιμό μου εργαλείο, το μοναδικό μου στήριγμα. Δικό μου αλλά και τόσο ξένο κάποιες φορές. Άλλοτε ξεκούραστο κι άλλοτε εξοντωμένο. Άλλοτε χαλαρό κι άλλοτε πιασμένο. Συνήθως πονεμένο, ταλαιπωρημένο, σε λάθος στάση ισορροπημένο. Να κουβαλάει τα άγχη μου και
τις εντάσεις μου, τις χαρές και τις στενοχώριες μου, τα πολλά ή λίγα κιλά μου, να υπομένει την καθιστική ζωή μου και τις ανασφάλειές μου, να ασφυκτιά μπροστά στις ενδυματολογικές μου επιλογές. Και να μην έχει στόμα να μιλήσει…
Το σώμα μου.
Πώς να το κάνω οικείο;
Το νιώθω, το αφουγκράζομαι, το περιποιούμαι. Το τεντώνω και το λυγίζω, το συστρέφω και
το ξεδιπλώνω, το χαλαρώνω και το δυναμώνω.
Το γνωρίζω μέλος-μέλος και το φροντίζω, δίχως να το εξουθενώνω.
Σε όλα αυτά αποσκοπεί το εργαστήρι εναλλακτικής και απαλής γυμναστικής για ενηλίκους,
με απλές ασκήσεις από το σύστημα Πιλάτες και τη Γιόγκα που όμως θα το συνεχίσουμε από Σεπτέμβρη.
Συγχαρτήρια κορίτσια, καλό καλοκαίρι σε όλες.